Kiedy zaczęłam swoją przygodę z koralikami, zakochałam się po uszy i kompletnie w labradorytach. Te kamienie uwodzą swoim wewnętrznym ogniem i niewidoczną na pierwszy rzut oka urodą. Kojarzą mi się z magią, elfami czy królewską biżuterią, a to skojarzenie trafia idealnie w struny mojej wychowanej na Tolkienie duszy... Dobra, dość poezji, wróćmy do prozy ;) Proza życia była taka, że, mimo posiadania kilku pięknych okazów kaboszonów w swojej kolekcji, bałam się wziąć je na warsztat. Onieśmielają mnie i powodują irracjonalny strach, że je po prostu zepsuję i nie będę umiała podkreślić ich piękna...
A potem trafiłam na odpowiedni okaz, który pomógł mi zrobić ten pierwszy krok :)

Nie byłabym sobą, gdybym dla Marii, prowadzącej blog Karikori, nie dorzuciła jeszcze jednej, drobnej biżuterii do pokazanej w poprzednim poście broszki. Dawno nie robiłam niczego ściegiem brick, więc była to dobra okazja, aby wrócić do mojej ulubionej wariacji tego ściegu, czyli circular brick. Powstała z tego całkiem spora ilość kolczyków, a pierwsze z nich poleciały do Marii :)

Dawno mnie nie było i, wyjątkowo, nie będę się tłumaczyła brakiem zdjęć i brakiem prac do pokazania, bo akurat tego mam sporo. Brakło tylko czasu na napisanie notki - powrót na studia i pierwsze tygodnie okazały się dużo bardziej pracochłonne niż sądziłam. Piąty rok to jednak nie przelewki ;)
Tymczasem, mam ogromną radość pokazać Wam broszkę, którą wykonałam specjalnie dla Marii, prowadzącej blog Karikori, gdzie tworzy istne cudeńka z koralików! Maria bardzo chciała wziąć udział w akcji "Podaj dalej", ale się spóźniła ze zgłoszeniem, więc postanowiłam nagrodzić ją przy okazji 4 urodzin mojego fanpejdża, czyli kolejnej rocznicy mojego blogowania :)

Ta broszka, którą wykonałam dla Edyty, to przykład na to, że nawet najmniej ciekawy na pierwszy rzut oka kamień potrafi nabrać urody, jeśli tylko go odpowiednio oprawimy :)

Pozostajemy w temacie zabawy blogowej "Podaj dalej". Musicie mi wybaczyć, że rozdzielam posty, ale uważam, że każda biżuteria, jaką stworzę, zasługuje na chwilę uwagi ;)
Dla Edyty postanowiłam wypleść elegancki wisior, oczywiście z chwostem, który może być dodatkiem do nawet najbardziej wzorzystej kreacji.

No, nie powiem. Udział w akcji "Podaj dalej" to była nie lada zagwozdka. Nie miałam zupełnie pojęcia, co uszyć dziewczynom - Basi i Edycie, które zgłosiły się do zabawy - i głowiłam się nad tym właściwie od maja. Nawet kilka projektów zaczynałam, ale ciągle czułam, że to nie to, że stać mnie na więcej - szczególnie, że bardzo chciałam je zaskoczyć i zadowolić :)

Szybciej się chyba nie dało ;) Ledwo na blogu Royal Stone pojawił się tutorial na te kolczyki, to już następnego dnia się za to zabrałam i przed skończeniem projektu powstrzymywało mnie czekanie na kwiatuszki, które pędziły paczkomatem prosto ze sklepu. Miały być w kolorze fuksji, ale po długim procesie zastanawiania się i pytania o radę, stanęło na delikatnych, bladoróżowych kwiatkach.

Poniższe kolczyki były prezentem dla pewnej Natalii i tak przypadły jej do gustu, że poprosiła mnie o wydzierganie na szydełku pasującej do nich bransoletki. I tak powstał taki nieco słodki komplet biżuterii, który dzisiaj Wam prezentuję. Nadmienię, że z porządnym poślizgiem czasowym, bo bransoletkę w tracie pracy pokazywałam na moim Instagramie jakoś w lutym tego roku i wtedy też powstały zdjęcia. Tylko post się raczej nie śpieszył ;)

Ci, którzy odwiedzają mój blog, zdążyli się już zorientować, że znalazłam swój ulubiony ścieg igłowy. Stał się nim Russian Spiral i właściwie, od kiedy go poznałam, ciągle planuję nowe kombinacje koralikowe i sukcesywnie staram się je wcielać w życie. Ograniczeniami są tylko portfel i moja własna wyobraźnia ;)

Ileż to trwało! Bazę do bransoletki AZTEC kupiłam właściwie od razu, gdy pojawiły się w sprzedaży i równie szybko zabrałam się za jej koralikowanie... Które absolutnie nie chciało wyjść. Spróbowałam każdej możliwej nici jaką miałam w domu, żyłki, kordonka, co tylko wpadło mi w ręce i za każdym razem dana nić po prostu pękała, jak ucięta w połowie. Ale ja się tak łatwo nie poddaję ;)

Jak już się zapoznałam bliżej z chainmaille i opanowałam splot bizantyjski (w bransoletce Alix), przyszła pora na uparte ćwiczenie splotu. Nie mając jeszcze dostatecznie dobrych ogniwek, plotłam z tego, co miałam pod ręką, by rzeczoną rękę wyćwiczyć ;) I tak powstało kilka par kolorowych kolczyków, w sam raz na lato!

Obok kamieni naturalnych, najbardziej lubię pracować z kryształkami rivoli. W ramach powiększania arsenału biżuterii ręcznie robionej na osobisty użytek oraz przełamywania własnych barier kolorystycznych, wyplotłam lekkie kolczyki, które pasują zarówno do małej czarnej, jak i dżinsowej kurtki. Wiem co mówię, sprawdziłam nie raz ;) 

Ileż to ja podejść miałam do tej techniki! Jak dotąd, jedyne, co opanowałam to mobiuski (które możecie znaleźć tu, tu, tu i tu), a jakiekolwiek próby czegoś więcej, zwykle spełzały na niczym. W końcu, trochę z nudów, a trochę z powodu strzelenia focha na koraliki, zrobiłam przegląd w ogniwkach i postanowiłam zaznajomić się ze splotem bizantyjskim.

Moim nowym ulubieńcem są bransoletki wyplatane z koralików, więc, gdy poproszono mnie o jakiś drobny upominek dla dziewczyny lubiącej czerwień, a w szczególności burgund, nie wahałam się ani chwili i sięgnęłam po jeden ze wzorów Lindy, prowadzącej blog Linda's Crafty Inspirations.

Uwielbiam kolor fioletowy, wszelkie lila i pastele, ale też głębokie, prawie czarne fiolety. Mam najwięcej apaszek i szminek w tych kolorach, ale coś kiepsko z biżuterią, więc postanowiłam to nadrobić. Potrzebowałam tylko dobrego pretekstu, małego kopniaka, by się zabrać do pracy, a takim motywatorem okazało się majowe wyzwanie w Szufladzie, którego tematem jest właśnie fiolet.

Wiele kamieni w mojej kolekcji czeka lata na swoją kolej, ale niektóre mają to szczęście, że lądują na "warsztacie" bardzo szybko. Podobnie było z tym pięknym kaboszonem z kości z wyrzeźbioną twarzą. Już od razu po wrzuceniu go do koszyka w sklepie internetowym wiedziałam, że szybko znajdziemy wspólny język. Bardzo podoba mi się wynik naszej długiej rozmowy, chociaż, przyznaję, miało to wyglądać zupełnie inaczej ;)

Dzisiaj taki szybki, ale jakże przyjemny post :) Wielokrotnie widziałam tę zabawę na blogach, ale jakoś nigdy nie udało mi się na nią załapać... Aż w końcu, miałam dostateczny refleks i zgłosiłam się do zabawy u Agnieszki, prowadzącej blog Nie z Chin.

Mam na podorędziu jeszcze dwa bransoletkowe posty do pokazania, ale, żeby nie było zbyt monotonnie i nudno, pochwalę się teraz ostatnim już prezentem Bożonarodzeniowym (tak, wiem, jesteśmy już po Wielkanocy, ale cóż poradzić. Tworzę szybciej niż piszę posty ;) ). Prezent był wykonany dla wspomnianej na blogu już nie raz i dwa Rudej, mojej współlokatorki, miłośniczki kotów, bajek Disneya i nałogowej książkoholiczki, prowadzącej obecnie blog książkowy Wiewiórka w okularach.

Przed Wielkanocą udało mi się zakończyć wymiankę z szalenie utalentowaną Zuzą, znaną jako Spalona Artystka. Gorąco polecam jej blog! Zuza tworzy istne cudeńka z modeliny i, kiedy zgodziła się na wymiankę, skakałam z radości. Była to też trochę inna wymianka niż zwykle, bo w pewnym stopniu to niespodzianką - każda z nas do końca nie wiedziała, co ta druga wykona. Przyznam, powodowało to lekki stres, bo nie byłam pewna, czy trafię w gust ;)