Dzień dobry!

Ufff... Żyjecie? Bo ja chyba w końcu padnę przed Świętami ;) Zaczynam dochodzić do wniosku, że mój ambitny plan podarowania każdej damie pod choinkę czegoś ręcznie robionego jest zbyt ambitny. Brakuje mi około tygodnia, żebym ze wszystkim zdążyła, ale co to dla mnie. W końcu lubię pracować w nocy, więc mogę przez parę nocy nie spać :P 

Dość już narzekania, przejdźmy do konkretów ;) Ostatnio rozpieszczałam Was swoimi próbami zgłębienia tematu haftu koralikowego i plan był taki, że dzisiaj wrzucę coś innego. Ale, jak zwykle, plany lubią się zmieniać ;) Szyjąc poniższą broszkę, zupełnie przypadkiem wpasowałam się w jedno z wyzwań Szuflady, o wdzięcznym tytule "Jesienny spacer w lesie". Nie planowałam tego zupełnie, po prostu kolory same się tak złożyły w trakcie szycia i w końcu doszłam do wniosku, że mogę się zgłosić, a co mi tam. Broszka zdecydowała za mnie i teraz oddaję jej głos ;)

Dobry wieczór!

Zawsze lubiłam Święta, ale w tym roku to już od pierwszego grudnia ogarnia mnie jakiś świąteczno-zimowy szał i niecierpliwię się okropnie. Ja już chcę Święta! Teraz, zaraz, już! Ja chcę śnieg, ubieranie choinki, leniwe mijanie dni, obżarstwo przy stole wigilijnym, "Ogniem i Mieczem" w TV.. Normalnie zachowuję jak dziecko, które czeka na prezenty! Chociaż ja już osiągnęłam ten zacny wiek, kiedy to człowiek rozumie, że nie o prezenty chodzi i nie one są najważniejsze ;) W tym roku, z racji nieco większej ilości czasu (no, jak się uporam z rękodzielniczymi prezentami, ha, ha) mam okazję "wpleść" Święta w moje rękodzieło. Mam nadzieję, że zdążę jeszcze z innymi drobiazgami, które sobie przygotowałam, szczególnie z frywolitką, bo rozrysowane śnieżynki czekają na usupłanie :) A tymczasem, chociaż za oknem śniegu jak na lekarstwo, przypałętał się taki bałwanek...

(przy czytaniu posta ścieżkę dźwiękową sponsoruje pan Michael Bublé - słuchanie wysoce zalecane ;) )

Ten weekend był szalenie produktywny i pojawiło się w mojej małej "pracowni" kilka prac z kategorii "haft koralikowy". Wedle starszeństwa, ta jest numerem trzy, ale numer dwa przewidziany jest na prezent pod choinkę, a, że osoba, która ten prezent otrzyma odwiedza mojego bloga, musicie uzbroić się w cierpliwość :) Poza tym, za tą bałwankową broszką kryje się pewien niecny plan, który zaraz Wam zdradzę...

FROSTY THE SNOWMAN

We wtorek na blogu Szuflady pojawił się post o kolejnym wyzwaniu. Tematem grudniowych zmagań są połączenia - należy łączyć różne, różniste techniki rękodzielnicze i stworzyć coś niesamowitego. Nie wiem, czy moja brocha jest wystarczająco niesamowita, ale połączenie różnych technik na pewno jest, chociaż nie gwarantuję, że ktoś inny wcześniej na to nie wpadł ;) Jak doczytałam temat wyzwania, niemal od razu zdecydowałam, że połączę technikę dla mnie pierwszą - czyli frywolitkę, bo to od niej wszystko się zaczęło - oraz nowo poznany haft koralikowy. W zamyśle frywolitka otaczająca broszkę miała przypominać płatek śniegu, ale, jak wiadomo, plany lubią się zmieniać. 

Ale, zacznijmy od początku. 

Uroczy, prosty kaboszon szklany z bałwankiem otoczyłam koralikami TOHO Round 11/0 w kolorze Matte-Color Opaque White oraz TOHO Round 15/0 Opaque-Lustered White. Wzorek w środku miał przypominać śnieżynkę i, moim skromnym zdaniem, chyba się udało ;) Dalej TOHO Round 8/0 w kolorach: Opaque-Frosted Shamrock, Opaque-Frosted Cherry, Opaque-Frosted White i Opaque-Rainbow White. Wszystko to przeplatane 4 mm. perłami szklanymi. Kolejny rządek to TOHO Round 8/0 Opaque-Frosted White - w teorii niepotrzebny, w praktyce wyrównał całość i ułatwił mi końcowe oplecenie całości kolejnymi "ósemkami" - TOHO Round 8/0 Opaque-Rainbow White. 

Najcieńsza moja igła frywolitkowa przez koraliki 11/0 nie przechodzi, więc otoczyć broszkę musiałam większymi, 8/0. Igła przeszła, ale cieńszy kordonek już tak dobrze się nie trzymał, toteż znów musiała nastąpić drastyczna zmiana ;) Wzorek także miał być nieco bardziej skomplikowany, ale przy pierwszej próbie doszłam do wniosku, że brocha staje się "mega brochą" i jest już stanowczo za duża, więc ograniczyłam się do skromnych łuczków. 

Tył broszki podklejony białą ekoskórką, zapięcie srebrne. Jeszcze mam problem z tym ściegiem właśnie, z podszywaniem strony "zadniej", ale praktyka czyni mistrza, więc jedynym remedium tutaj jest czas ;)

Cześć i czołem!

Chyba jestem winna Wam wyjaśnienia. Wbrew obiegowej opinii, żyję i mam się świetnie, a pogłoski o mojej blogowej śmierci są mocno przesadzone :P Cierpię na gorączkę przedświąteczną i chroniczny brak czasu. Wszyscy chcą prezent na święta, biżuterię na Sylwestra, a ja, niestety, mam tylko jedną parę rąk (palcami u stóp jeszcze nie umiem dziergać, aczkolwiek w którymś momencie rozważałam taką opcję...), a doba ma tylko 24 godziny. Byłam tak zawalona robotą, że to aż boli, a wszystko było "na wczoraj" i nijak nie zdążyłam nawet zrobić zdjęć części robótek :( Na szczęście moje i, mam nadzieję, Wasze, w końcu znalazłam chwilę, zrobiłam całą masę zdjęć zaległych prac (co gwarantuje mi znowu regularność w publikacji postów, jupi!) i już śpieszę, by pokazać, co ostatnio wydziergałam :)

NAUGHTY BLACK CAT

Haft koralikowy to jedna z tych technik, które od dawna mnie fascynowały, jednak wydawały mi się strasznie skomplikowane, czasochłonne, trudne i w ogóle nie dla mnie. Czas pokazał, że miałam rację tylko w części - tak, jest to technika czasochłonna, niektóre sprawy są trudne, ale nie niemożliwe, a koniec końców, szyje się bardzo przyjemnie. Szycie tej broszki, mimo kilku problemów, było dla mnie ogromną frajdą :)) 

Czółko!

Zgodnie z planem i obietnicą, dzisiaj prezentuję tajemnicze dwie zakładki z poprzedniego posta, które tak bezczelnie ukrywałam przed światem ;) Nie są to oczywiście ostatnie w mojej szumnej karierze zakładki, bo sama idea mi się naprawdę podoba i uważam, że frywolitka doskonale do tego pasuje :) Ale czas się zabrać za kolejne prezenty świąteczne, bo czas nieubłaganie ucieka i mogę z tym wszystkim nie zdążyć.

Dobry wieczór!

Uznajmy, że jest wieczór, bo za oknem już ciemno ;) Jesień to idealna pora roku na czytanie książek. Osobiście uważam, że każda pora roku jest dobra, ale jakoś tak się utarło, że jesienią czyta się najlepiej, szczególnie w towarzystwie kubka dobrej herbaty i pod ciepłym kocykiem ;) Sama uwielbiam czytać książki i należę do tych ludzi, dla których w dzieciństwie największą karą było zabranie książki i nakazanie iść spać. Moi rodzice nie rozumieli wtedy, że najlepiej się czyta o trzeciej w nocy i to nic, że następnego dnia trzeba iść do szkoły na ósmą rano ;) Nie minęło mi to do dnia dzisiejszego i potrafię całą noc przesiedzieć nad lekturą, w pełni świadomie ryzykując bycie niewyspaną następnego dnia :P Czytam właściwie wszystkie gatunki literackie i niemal każdą książkę, która wpadnie mi w ręce (no, może oprócz "50. twarzy Graya", bo jednak mam resztki szacunku do siebie). Uwielbiam literaturę fantasy (J. R. R. Tolkien, T. Pratchett, J. K. Rowling, J. Červenák, etc. etc.), kocham kryminały i powieści detektywistyczne (A. Christie, R. Chandler, J. Chmielewska, B. Akunin, etc. etc.), powieści historyczne łykam w jeden wieczór (H. Sienkiewicz, W. Scott, J. Komuda, etc.), a nawet sięgam po romanse, w ramach lektury lżejszej i się tego nie wstydzę! (ale, tu muszę nadmienić, że czytam romanse tylko jednej autorki, N. Roberts, a i to nie wszystkie - tylko te, które mają elementy literatury kryminalnej lub fantasy ;) ). Swoich ulubionych autorów i ulubione książki mogłabym wymieniać godzinami, ba! tygodniami.
Pewnie się zastanawiacie, w jakim celu opowiadam Wam to wszystko ;) Uważam, że każda książka zasługuje na piękną oprawę i na równie piękną zakładkę. Nie ma nic gorszego niż zagięte rogi książki lub kładzenie jej grzbietem do góry, toż to zbrodnia! Zakładek jeszcze na frywolitkowej igle nie robiłam, więc szybko postanowiłam to nadrobić i powstały cztery frywolitkowe zakładki, wszystkie z moich ulubionych cieniowanych nici. Dzisiaj jednak pokażę Wam tylko dwie pierwsze zakładki - gdybym pokazała wszystkie, post byłby kilometrowej długości, bo tyle zdjęć "napstrykałam" ;)

RAINBOW BOOKMARKS

Witajcie!

Bardzo serdecznie witam wszystkich nowych obserwatorów - cieszę się, że jest Was już tyle i niech ta liczba 13 okaże się szczęśliwa ;)
Zgodnie z zapowiedzią, dzisiaj coś bardzo prostego, wręcz banalnego - bransoletka szydełkowo-koralikowa o wdzięcznej nazwie "Miss Marble" (tak, kocham kryminały, a Agathę Christie czytałam jeszcze dzieckiem w kołysce będąc ;) ). Wzorek praktycznie żaden, bo całą "robotę" robią tu przepiękne koraliki, o których zaraz opowiem :) 

Przy okazji, zauważyłam, że wszystkie dotychczasowe posty październikowe zaczynają się na literę "m"... hmm... ciekawy przypadek, nieprawdaż? ;)

MISS MARBLE

Czołem!

Za oknem hula wiatr i jest stanowczo za zimno, żeby wychodzić z domu. Najlepiej cały okres jesienny (i zimowy) spędziłabym pod kołdrą, z kotem na kolanach i/lub psem w nogach. Ale życie jest wredne i nie można sobie na to pozwolić :P
Ostatnie dni upłynęły mi na tym projekcie, który spędzał mi sen z powiek i to dosłownie. Jestem typem nocnego pracoholika i wolę tworzyć po nocy, a dzień przesypiać. Po prostu nikt mi nie przeszkadza i mogę spokojnie robić swoje ;) Nazwa kompletu powstała jednak nie z powodu mojego zamiłowania do nocnego trybu życia. Inspirowana jest tytułem piosenki jednego z moich ulubionych zespołów rodem z zimnej Finlandii - Brother Firetribe - jeśli ktoś chce, (i lubi rock) warto przesłuchać "Midnite Queen".

A wracając do konkretów, przed Państwem kolczyki o wdzięcznej nazwie...

MIDNITE QUEEN

Witam Was :)

To chyba była moja najdłuższa przerwa w blogowaniu, ale jesienna aura, jaka nas dopadła, nie wpływa pozytywnie na koralikowanie, szczególnie, jeśli się ktoś paskudnie przeziębi. Jak ja ;) Zatoki bolały niemiłosiernie, na szczęście pozycja pół-leżąca nie była aż taka nieprzyjemna i, chociaż posta nie było, dużo się na blogu działo. 

Zmieniłam kompletnie wygląd bloga, zmieniła się jego nazwa i muszę powiedzieć, że jestem szalenie zadowolona z efektu końcowego :) Zupełnie nie rozumiem, co mnie napadło z tym poprzednim wystrojem: mieszanką różu, brązu i kiczu. Aż wstyd, jak o tym pomyślę... Najlepiej będzie, jak zapomnimy o tym, co było i skupimy się na tym, jak pięknie jest teraz ;) Oczywiście, wszelka krytyka mile widziana. 

Mimo choróbska, udało mi się skończyć drobny komplecik, o którym też mam nieco do opowiedzenia ;) 

Zaczęło się wszystko od kulki koralikowo-szydełkowej. Już od dawna chciałam opanować tę trudną sztukę, ale jakoś się nie składało ;) W końcu wzięłam się w garść i zabrałam do działania - w tym momencie można powiedzieć, że całość sponsorowała Joasia z Biżuteria Blond - ucząc się kulki szydełkowej, korzystałam z przygotowanego przez nią tutoriala dla Świata Koralików; miałam na pod orędziu tylko kulkę wielkości 25mm, więc musiałam poszukać odpowiedniego wzoru. I tutaj znowu pomogła Joasia i przygotowany przez nią wzór na kulkę ombre.
Tak więc, Joasiu, oceniaj! ;) 

Kulka ma ok 30 mm średnicy i myślę, że jak na pierwszy raz, wygląda nieźle ;) Tu muszę wyjaśnić pierwszą przyczynę nazwy kompleciku - dlaczego mistakes, czyli błędy? Gdzieś przy samym końcu kulki (kolor blado-różowy) popełniłam błąd i ona nie składała się tak ładnie jak powinno być we wzorze. Co ciekawe, nie widać tego w ogóle, jedynie w czasie tworzenia zorientowałam się, że mam dziwną ilość koralików do przerobienia. Na szczęście, wiem, gdzie błąd popełniłam i już się mylić nie mam zamiaru ;)

Cześć i czołem! 

Czasami zdarza się praca, której wykonanie jest najczystszym przekleństwem i katorgą. Co ja się przy tej, niby niewinnej, bransoletce namęczyłam, to już legendy krążą. Nic, co tyczyło się tego drobnego dziełka, nie szło po mojej myśli, o nie!
Dlatego przygotujcie się na mało zdjęć, a dużo pisaniny ;)

Zaczęło się wszystko od paczki ze sklepu, którą nieopatrznie otworzyłam przy mojej siostrze, Styśce. W paczce, prócz mnóstwa zawieszek, było kilka paczek koralików, które zamówiłam z myślą o naszyjniku dla siebie. Siostrze obiecałam bransoletkę, miała tylko wybrać sobie koraliki... No i oczywiście wybrała te, które były przeznaczone dla mnie :P Serce mam miękkie, więc najpierw zabrałam się za pracę dla Styśki, żeby dziewczynę uszczęśliwić.
Wściekła (bo paczka tych koralików mało nie kosztuje), znowu musiałam zacząć wszystko od nowa, z nowym kolorem i nadzieją, że teraz wszystko będzie dobrze, bo już cierpliwości mi zaczynało brakować.
Po żmudnym procesie nawlekania, przyszedł czas na najważniejsze - pojawia się ukośnik ;). Pojawił się i znienawidziłam kolejny kolor - Silver-Lined Milky White. Doskonale widać na powyższym zdjęciu, jak koraliki same z siebie "krzywią się". Chociaż wszystko robiłam jak należy, przerobione już rzędy, w których dominantą był ten właśnie kolor, są nieco nierówne - koraliki kręcą się na wszystkie strony i nie jest to wina ściegu (przy nie-ukośniku działo się dokładnie to samo), problemem nie było także napięcie nitki przy szydełkowaniu. Te koraliki są wredne, paskudne, nie chcą się słuchać i tyle :P
Ale mnie się tylko wydawało, że to koniec moich problemów...
Na szczęście, od jednego ze sklepów dostałam w poprzedniej paczce miły gratis w postaci końcówek o nieznanej mi bliżej średnicy, które mniej-więcej pasują ;) Bransoletka uratowana, jupi!!

Witajcie, witajcie!

Chyba się nielekko rozleniwiłam, nie uważacie? Post miał być tydzień temu, ale ciągle nie mogłam się zmusić, żeby obrobić zdjęcia w programie graficznym, a potem jak już to zrobiłam, to trochę musiały "nabrać mocy urzędowej" ;)
Od dłuższego czasu zbierałam się do udziału w zabawie "Oswajanie frywolitki", szczególnie, że to jedyna taka znana mi inicjatywa w środowisku blogowym (jeśli się mylę, oświećcie mnie!) Jednak w lipcu siedziałam w domu rodzinnym i nie miałam materiałów, w sierpniu po prostu się zagapiłam i zapomniałam... Na szczęście, przyszedł wrzesień i mnie wyratował ;) 

Cześć wszystkim! :)

Dzisiaj będzie szybko, zwięźle i na temat ;) Najważniejsza z informacji gminnych i innych - licencjat zdany, filologię rosyjską pożegnałam bez żalu i mogę się skupić na drugim, ukochanym kierunku (wschodoznawstwo) oraz na rękodziele. Jak tylko dojdę do siebie, to od poniedziałku szukam jakiś ambitniejszych projektów niż to, co wyczyniałam przez ostatnie dwa tygodnie ;) 

Tymczasem prezentacja skromnej, ale uroczej bransoletki, która była przerywnikiem w tym ciężkim ostatnio okresie ;)

Witajcie!

Pozdrawiam Was z odmętów Dostojewskiego, Bunina, Tołstoja i innych... - tak, tak, nauka do obrony idzie pełną parą i mam nadzieję, że filologię rosyjską będę miała wreszcie za sobą :P Tymczasem przedstawiam małe "dziełko", które już od dawna obiecałam pokazać. To moja pierwsza próba koralikowania z prawdziwego zdarzenia, więc bądźcie łaskawi ;)

SHAMROCK

Tak wygląda moje pierwsze spotkanie z beadingiem oraz ściegiem RAW i ściegiem peyote*, ale myślę, że jak na pierwszy raz, wyszło przyzwoicie. Bardzo jestem z niego dumna, a koralikowanie sprawiło mi ogromną frajdę i wciągnęło jak ruchome piaski ;) Jak się uporam z obroną, będę się bawić w to dalej. 
W czwartek trzymajcie kciuki!

Witajcie kochane!

Wstyd. Po prostu wstyd, ale ta pogoda mnie okropnie rozleniwia, a jakby tego było mało, depcze mi po piętach obrona licencjatu i nauka do tegoż egzaminu... i masa różnych biżuteryjek, które mają być "na już", bo w taką pogodę mało która dama jest cierpliwa ;) Dzisiaj przedstawiam jedno z moich ostatnich dzieł, komplecik, który sprawił mi niemało kłopotu, chociaż wygląda na taki prosty :) 

Jak się zepnę, to obiecuję, że za tydzień będzie coś zupełnie nowego, czego jeszcze pokazywałam, w myśl zasady "zgłębiamy nowe techniki" ;)

PS

Witam!

Witam Was wszystkich chłodno, bo w taki upał, chyba tylko takie powitanie jest wskazane ;) Ten upał mnie rozleniwia i doprowadza do szału jednocześnie - zupełnie nie chce mi się robić zdjęć moich prac, wybierać odpowiednie do publikacji, obrabiać... Na dodatek aparat odmawia ostatnio współpracy i chyba też mu jest gorąco :P Dlatego dzisiaj, chociaż planowałam frywolitkę, znów prezentuję sznur szydełkowo-koralikowy, jeden z moich ulubionych w kolekcji :) 

Mam nadzieję, że zdania są sformułowane w logiczny i zrozumiały sposób. 

Upał skutecznie gotuje mi zwoje mózgowe :P 

Do miłego! 

Dzień dobry!

Witam gorąco w ten równie gorący poniedziałek. Upały i lato nie należą do moich ulubionych okresów, powiem krótko - ja wtedy po prostu nie żyję... Więc dzisiaj bez zbędnych wstępów, przechodzimy do rzeczy, czyli kolejnego sznura koralikowego i jego historii :)

Witajcie!

Serdecznie witam wszystkich nowych czytelników bloga oraz jedyną (jak na razie) obserwatorkę! Bardzo się cieszę, że zaglądacie w moje skromne progi i zachęcam do odwiedzenia podstrony "FRYWOLITKA" - gdzie umieszczone są wszystkie prace frywolitkowe, które miały już swój debiut na facebooku :)

BLACK PEARL

Dzień dobry! 

Odkrywając świat sznurów koralikowo-szydełkowych, zakochałam się w sznurach plecionych z cieniowanych nici oraz półprzezroczystych koralików. Od niedawna odkrywam piękno cieniowanych kordonków i przekonałam się, że równie pięknie jak w pracach frywolitkowych, wyglądają w sznurkach. Od razu popędziłam do sklepu i zaopatrzyłam się w kilka bajecznych motków :)
Dalej uparcie uczę się współpracować z aparatem fotograficznym i mam nadzieję, że jest lepiej, chociaż post ilością zdjęć nie powala. Winić za to należy mój chory perfekcjonizm, który nie pozwala dodać zdjęcia, jeśli nie uznam go za "idealne" ;)

SEA STORY

Gwiazda dzisiejszego posta, bransoletka w marynistycznych klimatach, została wykonana z biało-granatowego kordonka. Niestety, za nic nie mogę sobie przypomnieć, jaki to był konkretnie (obstawiam Lizbeth, ale nie daję głowy). Kupiony był na pewno w pasmanterii Middia. To prawdziwa kopalnia pięknych kordonków, polecam :)

Witam, witam w moich skromnych progach :) 

Z zamiarem założenia bloga nosiłam się już dawno, jednakże, niepewna, czy rękodzieło nie będzie tylko chwilowym zainteresowaniem (znając mój słomiany zapał...), poprzestałam na założeniu fanpage'a na facebooku. Po ośmiu miesiącach doszłam do wniosku, że czas wejść na kolejny poziom wtajemniczenia i ostatni weekend spędziłam na dopieszczaniu wyglądu bloga ;) Kolory: różowy, biały i brązowy, zostały dobrane zupełnie przypadkowo i stały się inspiracją dla eleganckiego bannera, trochę w stylu retro. Nie przepadam za różowym, a jednak to połączenie mnie przekonało. Przypomina mi nieco lata 50. albo... pyszną babeczkę z kremem (słyszałam też porównanie z lodziarnią, ale, może to i dobrze :) każdy lubi lody, co nie?!).