Szewc bez butów chodzi, a rękodzielnik swoich wyrobów nie nosi - znacie to, czy tylko ja tak mam? Niemal wszystko, co wychodzi z mojej pracowni, jest prezentem dla kogoś bliskiego, kogo chcę docenić i ofiarować mu prezent z głębi serducha. Przyszedł jednak czas, aby zacząć doceniać samą siebie i zrobić sobie kilka prezentów biżuteryjnych - i jest to również idealna okazja, aby wypróbować kilka nowych wzorów! 

Puk, puk! Jest tu ktoś? Mam nadzieję, że jeszcze jesteście, że jeszcze czekacie na mnie i tęsknicie ;) Rok 2021 nie był łatwy pod żadnym względem. Początek mnie uziemił, środek roku dał mi sporo czasu na tworzenie, ale już jesienią takie miałam zmęczenie i zniechęcenie, że nie mogłam się zebrać do wpisów.  Gdy już obiecałam sobie poprawę, pod koniec roku dopadło mnie to, co dopada wszystkich od początku pandemii. Na szczęście, było w miarę lekko, ale mam świadomość, że to zasługa przede wszystkim zaszczepienia. Uwierzcie, szczepienia ratują życie. 

Ale, skoro nadszedł 2022 rok, to wejdźmy w niego z nadzieją i optymizmem. A przynajmniej ich okruchami ;) Postanowienie noworoczne mam jedno i tym wpisem od razu wchodzę w etap jego realizacji! Przecież blog must go on!

Perły to chyba jeden z moich ulubionych materiałów do pracy. Dla mnie to szczyt elegancji rodem z dawnych lat, powiew historii i odrobina luksusu. Czy jest coś piękniejszego niż sznur pereł i czarna sukienka na każdą okazję? Chwilowo prawdziwych pereł w długości pępkowej się nie dorobiłam, budżet nie ten, więc posiłkuję się drobnymi perłowymi akcentami to tu, to tam. Zupełnie jak w tej broszce, gdzie połączenie złota, pereł i czerwieni dało naprawdę zjawiskowy efekt!

No, nie powiem. Trochę się zastanawiałam, trochę była decyzja podjęta, potem zdanie zmieniłam i tak się to kręciło... Bo wiecie, ja jestem ostatnią osobą, która tu będzie prosiła o komentarze i wejścia, ale tak drastyczny spadek zainteresowania blogiem trochę mnie podłamał. Nie, żebym przywiązywała do tego wielką uwagę i traktowała to jak kwestię życia i śmierci, ale smuteczek był. Rozumiem prymat takich mediów społecznościowych jak Instagram czy Tik Tok, ale nie czuję tego klimatu kompletnie. Jak jeszcze sobie z Instagramem jakoś radzę, tak Tik Toka nawet nie próbuję. To blog był zawsze miejscem, gdzie się czułam najbardziej komfortowo, bo lubię snuć opowieści o swoich udziergach, zapoznawać Was z historiami powstania, dzielić się wskazówkami. Myślałam o zamknięciu go, ale jednak, dzięki wsparciu tych nielicznych, ale wiernych przyjaciół i znajomych, wciąż tu jestem. I chyba będę dalej ;)

A ze mną będzie moja twórczość - dzisiaj prezentuje się przepiękny, delikatny komplecik z kryształkami, który na urodziny podarowałam najmłodszej siostrze. 

Powrót do koralików zaowocował niesamowitym wręcz pragnieniem rękodzielniczenia... Tylko zupełnie nie miałam pojęcia, co chcę zrobić. Znaczy, wiedziałam, że chcę zająć się haftem koralikowym, że chcę opleść kaboszon, ale nie miałam pojęcia, który. Miał być labradoryt, ale okazało się, że nie odpowiadają mi żadne koraliki do zaplanowanego projektu, więc przeglądałam te swoje zasoby, aż po dwóch dniach zgarnęłam kilka i poszłam do Najlepszej z Przyjaciółek i kazałam wybierać. No i wybrała, a w nagrodę dostała powstały wisior ;)