Jeśli ktoś tutaj jeszcze zagląda, witam serdecznie i dziękuję po stokroć! Bowiem moje plany na częstsze dodawanie wpisów spaliły na panewce w momencie, gdy naderwałam sobie ścięgno w kolanie i jedyne, na co mam siły oraz ochotę, to spanie i gry komputerowe ;)
Na szczęście, zanim się skontuzjowałam, zrobiłam zdjęcia kilku zaległym pracom, więc chociaż ten problem jest z głowy. Chwilowo żegnamy szydełko i witamy koraliki!
Przyznaję. Mam tyły. Blog istnieje już chyba tylko siłą rozpędu, więc nie będę składać żadnych obietnic, powiem tylko, że się postaram publikować częściej. Na pocieszenie mogę dodać, że znów będzie mnóstwo koralikowania na warsztacie - jak tylko skończę moje ambitne porządki - więc pewnie znajdzie się więcej okazji do blogowych wpisów. Może mi motywacja do tej czynności wzrośnie ;)
Jeśli u Was za oknem jest tak samo szaro, buro i ponuro jak u mnie, to zapraszam na krótką wycieczkę do malowniczego Soplicowa, gdzie korzystając z gościnności podkomorzego Marka zrobiłam sesję zdjęciową chusty Esme. W mojej interpretacji wyszła bardzo pastelowa i wiosenna, ale trochę wiosny chyba przyda się nam tej jesieni...
A więc do Soplicowa jak w centrum polszczyzny; Tam się człowiek napije, nadysze Ojczyzny!
Dobra, przyznaję. Ostatnio więcej się dzierga na szydełku (i na drutach! Jej, nauczyłam się, brawo ja!) niż koralikuje, ale od czasu do czasu coś tam na warsztacie powstaje. Ten komplet wyplotłam jeszcze przed wakacjami, z nadzieją, że założę go do ulubionej, letniej spódnicy w kolorze koralowym - niestety, spódnica musi poczekać na kolejny sezon. Jeśli nie muszę, to nie wychodzę, wakacje też odpuściłam i pamiętam o myciu rąk. Przeżyjemy to wszystko (a przynajmniej taką staram się mieć nadzieję i walczę z ogarniającymi stanami nerwicowo-depresyjnymi...) i odbijemy sobie w przyszłości :)
Prawda?
