SOUS LES TOITS DE PARIS

Dzień dobry!

Zagadką po dziś dzień dla mnie nie do rozwiązania jest odpowiedź na pytanie, jak to się stało, że nigdy nie nauczyłam się języka francuskiego, skoro tak uwielbiam francuskie sery, wina, A. Dumas ojca, podkochiwałam się (i nadal się kocham!) w Alaine Delon, śpiewałam razem z Edith Piaf, a po dziś dzień do łez bawi mnie Asterix. Ot, nie wiem, jak to się stało, ale mimo tylu związków z Francją, ja jednak oddałam swoje serce odwiecznemu wrogowi Sekwany, Tamizie ;)
Ale, ale, moja młodsza siostra nieco ten mój życiowy błąd naprawia. Uczy się języka francuskiego, wraz ze szkołą była na wymianie uczelnianej we Francji, więc, jak tylko zobaczyłam ten szklany kaboszonik, doszłam do wniosku, że idealnie nadaje się dla Styśki :)
A najlepszym dniem, by opowiedzieć o biżuterii z nutką Francji, są Walentynki. Czyż Paryż nie jest uważany za najbardziej romantyczną stolicę świata?

SOUS LES TOITS DE PARIS

(Gdyby ktoś pytał, długaśna nazwa wisiorka odnosi się do francuskiego filmu z 1930 r. "Pod dachami Paryża" - tak, stare filmy to moja kolejna miłość ;) )

Wisiorek był pierwszą rzeczą, jaką dokładnie zaplanowałam na Święta. Wiedziałam co, jak i dla kogo, a to już było dużo, uwierzcie mi ;) Ta biżuteria była prezentem i drobniutkim prztyczkiem w nos dla mojej siostry, Justyny. Mam nadzieję, że zmotywował ją do sumienniejszej nauki języka francuskiego :P

Wybaczcie jakość zdjęć. Aparat grymasił, a i pogoda była okropna :(

Po czasie dochodzę do wniosku, że odważna byłam, nie ma co. Ledwo rozpoczęłam swoją przygodę z haftem koralikowym, a już zachciało mi się zrobić wisior! Taki jednak ambitny plan miałam i doprowadziłam go do końca, chociaż kosztowało to mnie kilka koralików fire polish i dwie złamane igły. Ale warto było ;) 

Środek stanowi plastikowy kaboszon z wizerunkiem Wieży Eiffla, napisem Paris i małym serduszkiem. Nie chciałam zbytnio kombinować z kolorami, więc całość utrzymałam w czerni i czerwieni, z odrobiną srebra :) Zadowolić kapryśną osiemnastolatkę jest naprawdę trudno :P 

Jak widać, koralików się trochę tutaj nazbierało. 

Najwięcej jest oczywiście TOHO Round w kolorze Opaque Jet i trzech rozmiarach: 8/0, 11/0 i 15/0. Do tego kilka sztuk TR Permanent Finish - Galvanized Aluminum 11/0 i TR Opaque Cherry 15/0. 

Nie zapomnijmy o Fire Polish 3mm: Siam Ruby i Jet. 

Całość wieńczy kryształek ze Swarovsky elements: baroque 16mm w kolorze jet. Gdzieś miałam zapisane, jakiej długości jest cały wisiorek, ale, jak to zazwyczaj bywa, kartkę diabeł ogonem nakrył i za nic nie mogę jej znaleźć. Obiecuję, że tę informację w końcu uzupełnię, ale, jak sami zaraz zobaczycie, wisiorek do najmniejszych nie należy ;) 

Tył podszyłam czerwoną ekoskórką. Jak widać, podszycie było strasznie kłopotliwe, do tego nie mogłam załapać, jak się robi ten pieruński ścieg marmurkowy... ale od czego jest Internet? ;) To jedno z moich wczesnych podejść do haftu i muszę przyznać, że jak porównuję ostatnią pracę wykonaną tą techniką z wcześniejszymi, to, nie chwaląc się, progress jest całkiem spory. Za tydzień zobaczycie sami ;) 

Jak mówiłam, wisiorek do małych nie należy, co też Czarna Dama udowadnia ;) 

Wisiorek zawieszony jest na czarnym woskowanym rzemieniu (w sklepie zwanym hucznie "bazą do naszyjnika"), do którego dodałam przedłużkę i zakończyłam ją zawieszką z Wieżą Eiffla. Strasznie podoba mi się takie wykończenie rzemyka, dopasowanie zawieszki do wisiorka i chyba tak będę robiła dalej. Jeśli jakiś wisiorek mi się w najbliższym czasie nawinie :) 

Walentynek nie obchodzę, nie dlatego jednak, że nie lubię lub uważam za kolejne "amerykańskie nasienie", a po prostu nie mam wyraźnego powodu. Samo święto mi nie przeszkadza, ot, miły akcent zimową porą. Te baloniki w kształcie serca, które tak często pojawiają się na ulicy, są nawet śmieszne ;)
Przez łącza, bo nie mam jak inaczej, chciałam Wam przesłać masę miłości... do rękodzieła ;) 

I niech ta miłość dalej trwa i z każdym dniem staje się coraz silniejsza!!!