KAJTEK

Miał być dzisiaj post koralikowy, ale jak tylko spojrzałam w kalendarz, zmieniłam zdanie, co musicie mi wybaczyć. Przyznam, że natchnęli mnie do tego Ania i Hubert z Sowiarni, swoim postem o psiaku imieniem Sauron. Światowy Dzień Zwierząt to idealna okazja, aby przedstawić najlepszego przyjaciela całej mojej rodziny i najbardziej uśmiechniętego psa jakiego znam :) 

PS
Spokojnie, o kotach napiszę przy kolejnej okazji ;)

KAJTEK

Kajtek to sześcioletni psiak rasy shih-tzu, który pojawił się w naszym domu, aby trochę rozjaśnić nasze życie ;) Już od dawna były rozmowy o psie i w końcu mama się zgodziła, stawiając jeden warunek - ma to być pies z włosem, a nie sierścią, bowiem takie mniej linieją. Fakt, że znajomi mieli parkę shih-tzu również zaważył na wyborze rasy. Mały, zgrabny, kudłaty psiak był idealnym psem mieszkaniowo-miejskim, który z czasem przystosował się do bycia psem domowo-wiejskim ;) 

Jak na shih-tzu, Kajtek ma nietypowe, biało-czarne umaszczenie, stąd często zwany jest pieszczotliwie "Czarnym" lub "Mopem", to akurat przez wzgląd na długą sierść. Rasa ta doskonale dostosowuje się do trybu życia rodziny - kiedy mieszkaliśmy w mieście, nie miał problemu z porannymi spacerami do parku, a teraz, żyjąc na wsi, dostosował się do krótkich wypadów na ogródek i długich rozmów o życiu z dziadkiem na ganku. Jako jedyni mężczyźni w domu idealnie się dogadali ;) 

Dostosował się również do częstych ucieczek z domu. Jest bardzo ciekawski, towarzyski, więc chciałby się zapoznać z okolicznymi psami. Już wszyscy na wsi wiedzą, że "ten mały, czarny" to nasz i kiedy ja albo mama i siostry drżymy z niepokoju o zgubę (mieszkamy przy drodze, gdzie non stop jeżdżą tiry), Kajtek wyskakuje na piwo do pobliskiej knajpki i podrywa kelnerkę ;) Po ostatnim wypadzie wolność ma bardzo ukróconą i wszyscy podwójnie uważają na zamykanie drzwi i pilnowanie psa. 

Kajtek to bardzo bystry psiak i nawet pomoc przy remoncie nie jest dla niego niczym trudnym ;) Zna mnóstwo różnych psich sztuczek, od podawania łap, po dawanie głosu, siadanie, a nawet... liczenie. Umie liczyć, dodawać, odejmować, dzielić i mnożyć w zakresie dziesięciu. I mówię serio. Na pytanie, jak go tego nauczyłyśmy, już odpowiadam - kojarzy ilość podniesionych palców, słowo i wyszczekuje odpowiednią ilość razy swoją odpowiedź, ku uciesze wszystkich, a w szczególności babci-matematyczki ;)

Jest leniuchem i uwielbia spać. Uważa się, że psy tej rasy zostały wyhodowane jako "piecyki" na czterech łapach i w przeszłości grzały w łóżkach nogi cesarzy. Przyznam, że coś w tym jest, bo ilekroć idzie z którąś z nas spać (to "piesek mamusi", więc najczęściej śpi z moją mamą ;) ), zawsze kładzie się w nogach i grzeje jak mały termofor. 

Kajtek ma nie tylko ciepłą sierść, ale i gorące serducho. Gdy pojawiły się u nas kocie znajdy, Mela i Lucek (które często możecie podziwiać na moim instagramie), mające wówczas nie więcej niż 3 miesiące, zaczął się wobec nich zachowywać jak psi tata. Pilnował, aby miały pełno w miskach, dbał, aby nie wchodziły na niebezpieczne wysokości (co, biorąc pod uwagę kocią naturę, jest trudne) i wylizywał je jakby był kocią mamą (co się kociakom bardzo nie podobało). Wychowywał je przez miesiąc, ale gdy teraz się nawzajem odwiedzają, żyją doprawdy jak pies z kotem. Znaczy, Kajtek dalej je kocha, ale Mela z Luckiem raczej tej miłości nie odwzajemniają ;) 

Mucha natomiast, moja kocia schroniskowa bieda, zaadoptowana rok temu, ma do Kajtka stosunek wręcz stoicki. Ignoruje go i udaje, że on wcale nie istnieje... No chyba, że Kajtek spróbuje ją zaczepić, wtedy puszy się i syczy, pokazując, kto jest tutaj górą ;) 

Kajtek uśmiecha się zawsze i wszędzie, ale przyznam, bywa niezadowolony. Szczególnie, jak na lato jego długa sierść, z której jest tak dumny, zostaje ścięta. Co prawda jest mu lżej i przyjemniej, ale dla takiego elegancika jak on liczy się wygląd, a co to za shih-tzu z krótką sierścią? ;) 

Kajtek nie jest już taki mały jak na zdjęciu powyżej, ale dalej uwielbia być noszony na ręku. Uwielbia też biegać w liściach i kicać po śniegu, co możecie zobaczyć na filmikach :) (Woodym Allenem nie jestem, więc wybaczcie jakość ;) )

Ogromnie mi źle, że od kiedy zaczęłam studia, widuję Kajtka tak rzadko. Już nawet myślałam, czy go nie "ukraść" z domu, ale moja mama bez swojego przybranego syna by nie przeżyła ;) 

Wszystkim kotom, psom, świnkom morskim, szynszylom, a nawet rybkom akwariowym w Światowym Dniu Zwierząt życzę dużo miłości i smacznych przekąsek :) 

A Wy, moi mili, pochwalcie się w komentarzach swoimi ulubieńcami, jeśli ich macie lub mieliście. Chętnie się dowiem, czy wśród nas koralikujących jest więcej miłośników psów czy kotów? ;)